Başlarken...

Bir kadın gördüm...

Ne o beni gördü, ne de kimse O'nu...

Görüşüm biricikti, sadece benimdi...

Tek bildiğim o kadının yıllar önce aynı yerde bir kadın gördüğü...

O kadın O'nu görmedi ve de hiç kimse görmedi...

Görüşü biricikti, sadece O'nundu...

İkimiz biriciktik bir yokuşta...

Ait olmadığımız ahşap bir evin kapısında...

Birdik...

Çalamadık kapıyı...

Evin perdelerine takıldı gözümüz...

Nedeni vardı bu sessiz iç geçirişin...

O benden önce ayrıldı kapının önünden...

Zaman O'nu benden önce geçti...

O'nu geçen zaman benim için gelecekti...

O gitti...

Ben gittim...

Farklıydi vakti gidişlerimizin...

Ama aynıydı gidişlerimiz...

Giderken götürdükleri ne kadar ağarmış. Zaman ondan geçerken aldıklarını şimdi bana gösteriyor...

seni nasıl anlatsam sayfalar yetmiyor...

Senle karşılaştığımız yer nasıl bir yokuş böyle...

Çıkmakla bitmiyor...

Kalemi tüketiyor...

İyi ki geldin...

İyi ki gördük, iyiki gittik senle...

Bir de birbirimizi görsek senle...

O gün tamam bu hikaye...

Eksik şimdi cümleler...

Eksiğinden doğacak bu hikaye...

Başlangıcın eksiği bunlar tüm bunlar...

...

( çok sildim bu cümleyi... Bu da eksik kalmalı galiba... yerine sade bir üç nokta)

EsseLam...

Ferah-aver