Kelam Yar'ası

yapraklarla beraber döküldü sonbaharda yarasının kabuğu...kalan sarı yaprakları iyileşen yarasına kabuk diye iliştirse de, kuruyan ne ağaçta kaldı ne de iyileşen yarada...zira her döküntü ardından gelecek baharın azığıydı...

yorgun bir ağacın dallarının çıplaklığına gözünü yummuş bahar hikayeleri anlatıyorsun diyor bir ses bana...

o sese kendi sesiyle karşılık veriyorum...

bahar aylarında tomurcuklarla yazdığı hayranı olduğum güz şiirleriyle...

sonsuza akan yeni bir akım... kaçıncı yeniyiz acaba ya da kaçıncı eskimeyen eski...

tatlı tatlı kaşınıyor sessizlik... iyileşiyor kelam...

buna inan...

EsseLam...