Diyorum ki;

uzun zaman sonra bir Beykoz sabahında...yazılması gereken her şey lakelam libasını giymeye bu kadar gıpta ederken...içime sinen bir rejim değil kalem ve kağıdın üzerine tahakküm kurmak...

rızasıyla gelenlere gittim, buluştuk incirin üzerine edilen yeminin gölgesinde...

...

diyorum ki;

incir yaprakları hala dökülmedi...

sonbaharın merhameti bahardaki kıyımın şerhi...

diyorum ki;

son sustuğunu bir daha susmalı insan...

ki katmerli olsun zaman...

diyorum ki;

tutunduğumuz dalın kökü,

ektiğimiz ağacın dalıyla tanış olsun...

diyorum ki;

incir kuşları konsun dallara, kanatlarından konduğu ağacın kökleri okunsun...

diyorum ki;

...

EsseLam...